Angela Shkembi – Assistant

Transcription

EK: Hello! My name is Epameinondas Koutavelis, and I am a project manager for Let’s Talk. Today, we will discuss the youth’s mental health with Angela. Angela, thank you for being here with us. Would you like to introduce yourself?

AS: Hello! Thank you for having me, Epameinondas. My name is Shkembi Angela; I am 23 years old and have recently graduated from the Department of International and European Studies at the University of Piraeus. I am currently trying to find a postgraduate and plan my next steps.

EK: That’s great; thank you, Angela! As I mentioned, I would like to discuss youth’s mental health. As a young person Angela, what are your thoughts on youth’s mental health today? What’s the situation?

AS: So, regarding youth’s mental health, as a young person myself, I believe that it’s a topic that we don’t focus on it as we should, and it doesn’t receive the necessary attention from the government and the stakeholders, not even from the closer environment, like families. Young people have to deal with a lot of difficult challenges. Personally, I had to deal with stress and anxiety from the examination for the national exams, stress from adulthood and the age of majority, and even the acceptance from society, peers and friends, especially the new ones I had to find as an adult in the university. Additionally, finding a job can be stressful. In conclusion, all these challenges affected my mental health, and I imagine it was similar for many other young people who might have had additional problems. Generally, there is a lack of the required and necessary support and acceptance from the government and society. I believe there are a lot of gaps on this topic.

EK: Regarding the difficulties you mentioned, do you feel you received support from your surroundings and close environment?

AS: Definitely, my friends were my support, and my family encouraged me and was by my side. Nevertheless, there
was a lack of a more organized approach/support from the school. I never felt I had a more guided support, a professional approach. At some point, there was a school psychologist during my third year in high school, I think. But I was quite young, and we couldn’t understand the importance and the role of the school psychologist in the school. Only a few kids contacted the professional. But, afterwards, when a professional’s support was more necessary and essential, we didn’t have one, unfortunately.

EK: Are you familiar with any mental health services in your area or city targeted at supporting young people?

AS: Yes, from what I know from my younger brother, there have been some steps in the school environment in which they are trying to increase the number of school psychologists starting from a young age. Apart from that, there are plenty of accessible facilities and projects from municipalities and from Non-Government Organisations which are targeted at young people and adults and provide free psychological support to people who need it. I’ve also read recently that Kapodistrian University plans to open a Day Care Center, but I have no insight into its progress; I just happened to come across it somewhere. Certainly, a lot of NGOs have multiple projects. That’s all I can think of.

EK: That’s great! Thinking about your personal experience as a young person and as you are growing up, do you have any advice for young people, teens, or even older, who might face difficulties with their mental health? Any advice on how to deal with it or who to talk to?

AS: Yes, I have some for the young people and those surrounding the youth. Firstly, I would advise young people to be more open, not to close out people who want to support them, either educators, friends or society and to be open in discussing. I think discussing and talking with close people in your life can be very helpful, even though it can be challenging, especially for introverted people. Regarding the people surrounding young people, it’s crucial for everyone to recognize and deal with this kind of situation. I know that it can be tricky, but when we understand that something is wrong with a person we are close to, it’s preferable to discuss it, or if things get more complex, to discuss it with relevant stakeholders or influential people, like the person’s family or to the school – an educator. I think it’s equally important. Conversation and understanding are essential elements, in my opinion.

EK: Thank you, Angela! Based on our discussion, do you have any final thoughts or anything else you would like to share?

AS: Yes! I want to say that I believe that self-care is vital. As a person who is really into sports and well-being, I was more focused and took care of myself ever since the stressful period was over. I believe it’s very important to find time for us. Anything that makes us feel better, whether it’s working out, a hobby, or anything important for us, must be included in our lives. Don’t forget what makes us happy; always remember that nutrition is also essential. Generally, healthy habits that relax us and will make us feel better about ourselves can help us deal with negative emotions. So self-care and having balance in our lives is important.

EK: Thank you very much, Angela.

AS: Thank you for the invitation!

EK: Καλησπέρα σας! Ονομάζομαι Επαμεινώνδας Κουταβέλης και είμαι διαχειριστής προγραμμάτων και συγκεκριμένα στο Let’s Talk. Σήμερα, λοιπόν, θα κάνουμε μια συζήτηση με την Άντζελα, σχετικά με την ψυχική υγεία των νέων. Άντζελα σε ευχαριστούμε που είσαι σήμερα μαζί μας. Θα ήθελες να μας πεις λίγα λόγια για σένα;

ΑΣ: Καλησπέρα κι από μένα! Σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση Επαμεινώνδα. Ονομάζομαι Σκέμπη Άντζελα, είμαι 23 χρονών, έχω τελειώσει πρόσφατα το τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς και πλέον προσπαθώ να βρω το μεταπτυχιακό μου και γενικότερα να οργανώσω τα επόμενά μου βήματα.

EK: Πολύ ωραία, σε ευχαριστούμε Άντζελα! Όπως είπαμε λοιπόν θέλουμε να συζητήσουμε σήμερα για την ψυχική υγεία των νέων. Εσύ Άντζελα ως νέο άτομο, ποιες είναι οι σκέψεις σου γύρω από την ψυχική υγεία των νέων σήμερα; Ποια είναι η κατάσταση;

ΑΣ: Λοιπόν, αναφορικά με την ψυχική υγεία των νέων, θεωρώ, ως νέα, ότι είναι ένα ζήτημα το οποίο δεν του δίνεται η απαραίτητη σημασία, δεν το τονίζουμε όσο θα έπρεπε και δεν έχει την απαραίτητη προσοχή τόσο από το κράτος όσο και από τους φορείς. Αλλά και από την ίδια την οικογένεια. Οι νέοι αντιμετωπίζουν πάρα πολλές προκλήσεις στις μέρες μας. Εγώ προσωπικά αντιμετώπισα το στρες και το άγχος των Πανελληνίων, το άγχος της ενηλικίωσης και της μετάβασης από την παιδική ηλικία στην εφηβική, αλλά και την αποδοχή από τον περίγυρο, τις παρέες, τις φιλίες που κλήθηκα να δημιουργήσω από το σχολείο στο Πανεπιστήμιο. Πλέον, το άγχος της επαγγελματικής αποκατάστασης. Επομένως, όλα αυτά τα προβλήματα έχουν έναν αντίκτυπο στην ψυχική μου υγεία, και φαντάζομαι και σε πολλούς άλλους νέους οι οποίοι μπορεί να αντιμετωπίζουν και περισσότερα προβλήματα. Δεν υπάρχει η απαραίτητη και η αναγκαία στήριξη και αποδοχή από το κρατός αλλά και από τον κοιωννικό περίγυρο γενικότερα. Επομένως πιστεύω ότι είμαστε πολύ πίσω στον τομέα αυτό.

EK: Γύρω από τις δυσκολίες που ανέφερες, εσύ νιώθεις ότι υπήρξε κάποια υποστήριξη είτε από το περιβάλλον σου είτε από κοντινούς ανθρώπους;

ΑΣ: Σίγουρα στο πλαίσιο της παρέας υπήρξε μια υποστήριξη. Σίγουρα και η οικογένεια μου με ενθάρρυνε και ήταν πάντα δίπλα μου. Ωστόσο σε πιο οργανωμένη βάση, από το σχολείο δεν ένιωσα ποτέ ότι υπήρχε μια καθοδηγούμενη στήριξη, μια επαγγελματική καλύτερα προσέγγιση. Σε κάποια φάση στο γυμνάσιο υπήρχε στο τελευταίο, νομίζω, έτος, μια σχολική ψυχολόγος. Αλλά ήταν η ηλικία τέτοια, πολύ μικρή, και δεν κατανοούσαμε τη σημασία και τον ρόλο ενός σχολικού ψυχολόγου στο σχολείο. Λίγα ήταν τα παιδιά που απευθυνόντουσαν στο συγκεκριμένο εμπειρογνώμονα. Επομένως, μετέπειτα που ήταν και πιο χρήσιμη η συμβολή ενός ειδικού, δεν υπήρχε μια πιο επαγγελματική προσέγγιση, δυστυχώς

EK: Μπορείς γενικότερα να μας πεις αν γνωρίζεις, αν υπάρχουν κάποιες παροχές ψυχικής υγείας στην περιοχή σου ή γενικότερα στην πόλη σου, οι οποίες να στοχεύουν ακριβως στην υποστήριξη των νέων;

ΑΣ: Ναι, ξεκινώντας από το σχολείο, γνωρίζω, από τον αδερφό μου που είναι μικρότερος, ότι τελευταία υπάρχουν κάποια βήματα και προσπάθειες να αυξηθούν οι σχολικοί ψυχολόγοι, ξεκινώντας έτσι από μικρότερες ηλικίες και πέραν από αυτό, ξέρω και ότι υπάρχουν αρκετες, θα πω, δωρεάν δομές και προγράμματα, τόσο από δήμους, όσο και από Μη Κυβερνητικές οργανώσεις οι οποίες απευθύνονται σε ενήλικες και παρέχουν δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη, σε όσους πολίτες το έχουν ανάγκη. Επίσης, είχα διαβάσει και πρόσφατα ότι το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο πρόκειται να ανοίξει ένα Κέντρο Ημέρας, ωστόσο, δεν ξέρω αν έχει προχωρήσει και σε τι φάση βρίσκεται, απλά είχε τύχει να το διαβάσω. Σίγουρα πολλές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις οι οποίες τρέχουν προγράμματα. Νομίζω αυτά, κάτι πιο συκγκειμένο δεν γνωρίζω.

EK: Ωραία, πολύ καλά! (Και έχεις γενικότερα), ειδικά από την εμπειρία που πέρασες κι εσύ, και όσα είδες, (ειδικά τώρα μεγαλώνοντας σιγά σιγά), τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσει ένα νέο άτομο, έχεις κάποια συμβουλή για κάποια άτομα νεότερης ηλικίας που μπορεί να βρίσκονται στην εφηβεία, ή ακόμη και μεγαλύτερα, τα οποία μπορεί να αντιμετωπίζουν δυσκολίες με την ψυχική τους υγεία; Κάποια δηλαδή συμβουλή για το πως να το αντιμετωπίσουν ή σε ποιους να απευθυνθούν; Από τη μεριά του νέου πάντα.

ΑΣ: Ναι, έχω να πω και για την πλευρά του νέου που αντιμετωπίζει το πρόβλημα αλλά και από την πλευρά του περίγυρου. Αρχικά, οι νέοι, εγώ ιδανικά θα ήθελα να είναι λίγο πιο ανοιχτοί, να μην κλείνουν τις πόρτες σε άτομα που θέλουν να τους βοηθήσουν, είτε είναι καθηγητές/εκπαιδευτικοί στα σχολεία, φίλοι από τον περίγυρο και γενικά να είναι ανοιχτοί και στην συζήτηση. Θεωρώ ότι η συζήτηση και η κουβέντα με κοντινά άτομα κάνει πολύ καλό και γενικότερα βοηθάει, παρόλο που είναι πολύ δύσκολο, ειδικά για άτομα που είναι πιο κλειστά. Για την άλλη πλευρά, θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό και οι φίλοι να είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται τέτοιες καταστάσεις. Ξέρω πως επίσης είναι πολύ δύσκολο, αλλά όταν αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά με ένα κοντινό μας πρόσωπο, το παραμικρό, είναι καλό να του κάνουμε μια συζήτης ή μετέπειτα αν είναι πιο σοβαρά τα πράγματα να απευθυνθούμε σε αρμόδιους, είτε είναι σε πρώτη φάση η οικογένεια του ατόμου είτε είναι στα σχολικά πλαίσια. Το θεωρώ εξίσου σημαντικό. Ο διάλογος, η συζήτηση και η κατανόηση για μένα είναι τα σημαντικότερα στοιχεία.

EK: Σε ευχαριστώ Άντζελα! Έχεις γενικότερα, μέσα από τη συζήτηση που κάναμε μέχρι στιγμής, κάποια τελική σκέψη ή συμβουλή που θα ήθελες να μοιραστείς;

ΑΣ: Ναι! Θα ήθελα να πω ότι για μένα είναι πολύ σημαντικό η αυτοφροντίδα. Γενικότερα, επειδή εγώ είμαι ένα άτομο που έχω ασχοληθεί πάρα πολύ με την γυμναστική και γενικά δίνω έμφαση σε εμένα, από τότε που τελείωσε αυτή η αγχωτική περίοδος με τις Πανελλήνιες. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να βρίσκουμε χρόνο για τον εαυτό μας. Επομένως οτιδήποτε μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα, είτε είναι η άθληση, είτε είναι ένα χόμπι, οτιδήποτε έχει σημασία για εμάς, καλό είναι να το εφαρμόζουμε και να το βάζουμε στο πρόγραμμά μας. Να μην παραμελούμε αυτά που μας κάνουν να αισθανόμαστε ευτυχισμένοι και χαρούμενοι, καθώς και επίσης, είναι πολύ σημαντική η καλή διατροφή, γενικότερα οι καλές (πως το λένε) συνήθειες που θα μας χαλαρώνουν και θα μας κάνουν να αισθανόμαστε και εμείς καλύτερα και με τον εαυτό μας και θα μας βοηθούν να καταπολεμούμε αρνητικά συναισθήματα. Επομένως ναι, η αυτοφροντίδα και η ισορροπημένη ζωή είναι αυτά που έχω να προσθέσω.

EK: Τέλεια, σε ευχαριστούμε πολύ Άντζελα!

ΑΣ: Κι εγώ ευχαριστώ πάρα πολύ.